گفتگو با مرد پرکار پارالمپیک| رفتن سیامند بدترین خاطره ام است/ اسمم را در روزنامه چاپ کردن، کلی ذوق کردم

با اینکه روی ویلچر می نشیند، مسئولیتهای زیادی در ورزش جانبازان و معلولین دارد و در پاراتیراندازی سهمیه پارالمپیک توکیو را گرفته و در مسابقات رالی و دارت هم چند دوره قهرمان شده.

- در دوران قرنطینه  به اهل خانه کمک می کردم  فارس: در چه سالی معلولیت پیدا کردید؟ در 16 سالگی و در هفتم تیر 1367 در منطقه شاخ شمیران بر اثر اصابت خمپاره دو پایم از بالای زانو قطع شد و جانباز 70 درصد هستم.

فارس: چطور این اتفاق رخ داد؟    بعد از گذراندن دوره آموزشی در پادگان امام حسین (ع) در منطقه شاخ شمیران، در پاتک عراق بر اثر اصابت خمپاره جلوی پایم، هر دو پایم از بالای زانو قطع شد.

روزی ما هم جانبازی شد و بابت این قضیه خدا را همیشه شکرگزارم.

21 روز بعد، قطعنامه 598 شورای امنیت مورد پذیرش قرار گرفت.

در لحظه ای که خمپاره جلوی پای من خورد، 10 متر آن طرف من، یکی از دوستانم به نام جهانبخش تقی لو حضور داشت که با ترکش های همان خمپاره به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

فارس: چطور به جبهه رفتید؟  قبل از من مرحوم پدرم و برادران بزرگترم هم رفته بودند.

قد و قامت بلندی داشتم.

اصلا سنم به 16 ساله ها نمی خورد.

دو سال شناسنامه را دست کاری کردم و به عنوان داوطلب بسیجی به جبهه رفتم.